Zoals iedereen inmiddels weet hebben wij op vrijdag 30 november jl afscheid moeten nemen van Erik Waerts als dirigent van ons Jeugdorkest. In een eerder bericht hebben jullie kunnen lezen hoe we hem namens de vereniging nog even flink in het zonnetje hebben gezet.
Tijdens een interview door Nikki en Rosan, twee van onze Jo-leden, vertelt Erik over het hoe en waarom van zijn vertrek.
Terwijl in de pauze van een van de laatste repetities met Erik de meeste leden even de benen strekken, zoeken wij even een rustig plekje om Erik eens even flink aan de tand te voelen over zijn vertrek 😉
Zeg Erik, waarom ga je eigenlijk weg?
“Ik ga in Italië wonen. Ik ga met pensioen zoals dat heet. En dat heeft een reden: ik heb fantastisch werk, maar de afgelopen tijd heb ik vanwege een aantal redenen een aantal werkzaamheden moeten afbouwen. Dit leverde ook minder inkomen op. Daarom besloten ik en mijn vrouw te gaan verhuizen. Maar eigenlijk lukte het niet om hier een huis te vinden waarvan we allebei het gevoel hadden dat we daar weer een goede toekomst op konden bouwen. Toen zeiden we tegen elkaar: ‘maar we hebben ook nog een huis Italië, waarom gaan we dan niet gewoon daar wonen?’ Toen ben ik eerst eens gaan kijken wat ik nou voor mijn pensioen zou krijgen. En dat vond ik er best leuk uit zien. Het is niet veel, maar daar in Italië heb je ook niet zoveel nodig. Het huis is al van ons. Dus we kunnen daar zo intrekken. We zijn daar ook ontzettend hartelijk ontvangen door de plaatselijke bevolking. Ik houd van het Italiaanse. Ik denk ook niet dat ik daar op een stoel ga zitten wachten tot ik dood ga, maar waarschijnlijk ga ik daar ook wel weer iets doen. Mijn grote droom is nog altijd om de Matthäus Passion in het Italiaans uit te voeren.”
Hoelang heb je eigenlijk voor het JO gestaan?
“Volgens mij wel meer dan 30 jaar of zo, ik weet het niet precies meer.”
En hoe ben je daar dan, meer dan 30 jaar geleden, bij gekomen?
“Destijds ben ik, net als Thomas nu, gevraagd om te komen proefdirigeren. Ik dirigeerde toen al hier in Sassenheim bij Crescendo en zo ben ik erin gerold.”
Wat zijn je mooiste herinneringen met het JO?
Erik moet even nadenken: “Ja…uhm, ja…. dat zijn er zoveel. Lastig om er daar nu 1 specifieke uit te halen. De weekenden vond ik altijd fantastisch. Het is altijd zo leuk om samen met jullie de boel naar een hoger niveau toe te tillen. We hebben mooie concoursen gedaan. We hebben goede prestaties neergezet. En de concerten met de harddraverij waren ook altijd super. Daar leefde iedereen altijd enorm naar toe. Er zijn er wel een paar die er bovenuit springen. Dat was het concert met Carel Kraayenhof. Dat is echt een supermuzikant, die het orkest serieus naar een hoger niveau gestuwd heeft. En Bastiaan Ragas, ik weet niet of jullie die nog kennen, dat was ook een superconcert. En met Maan: ontzettend leuk. Ja, dat waren wel de drie toppers.”
Waaraan wordt je eigelijk liever niet herinnerd: wat zijn je grootste bloopers?
“Met het orkest?” Erik moet hier hard over nadenken. “Dat zou ik niet weten, volgens mij heb ik nooit echt bloopers meegemaakt met het orkest. Weten jullie er wel nog een paar?”
Van onszelf kunnen we er nog wel een paar noemen…
“Oh een blooper, ja ik weet er nog wel een, maar uh: komt dit ook openbaar?”
Ja, het komt op de website.
“Nou ja, vooruit: een paar jaar geleden hebben we een heel langzaam stuk gespeeld met een strijkkwartet en toen moest iemand op van die buisklokken slaan. Maar die had ik dus verkeerd opgehangen, waardoor diegene geen goede klank meer kon maken. Dat weten jullie misschien nog wel. Hebben jullie dat toen gemerkt?”
Eigenlijk niet.
Opgelucht: “Gelukkig maar, want voor diegene was dat echt heel erg. Dat was een echte blooper. Helemaal mijn schuld en we konden op dat moment niets meer doen, want het concert was al gestart. Dat neem ik mezelf nog steeds kwalijk, want het was mijn schuld. Het was een van de mooiste stukken die ik kon en wilde uitvoeren met jullie en toen gebeurde dát.”
Waar verheug je je nu het meeste op?
“In Italië? Vooral de rust, het eten en de kunst en cultuur in Italië. Er is daar veel muziek enzo. Ik verheug me er heel erg op dat ik daar zelf weer muziek kan gaan maken. Dat ik weer eens zelf trompet kan spelen, want dat doe ik eigenlijk nooit meer, terwijl het eigenlijk mijn vak is. En dat vind ik ook zonde. Dus tot rust komen en veel met muziek bezig blijven. Componeren, arrangeren, dat soort dingen, maar dan op een rustige manier.”
Ben je nog van plan om een nieuw orkest op te starten?
“Jazeker, maar ik woon daar wel heel erg op het platteland, in een boerendorp. Zo’n 50 km verderop is een dorp met een centrum voor kunst en cultuur. En dat centrum wil ik in contact gaan brengen met pierK in Hoofddorp. Ik ga dus wel gewoon door en verdwijn niet zomaar ergens.”
Wat ga je het meest missen van Nederland?
Zonder enige aarzeling roept Erik direkt: “Jullie! Ja meteen: jullie! Ik ga jullie ontzettend missen.”
En wij jou, Erik!
“Ja, maar echt. Ik merk nu, nu ik deze beslissing heb genomen en het iedereen heb verteld, dat veel mensen het heel erg vinden. En ik vind het ook heel erg, maar ik kan niet anders, ik moet dit doen. Ik ga een nieuw avontuur aan, daar komt het op neer.”
Het grote onbekende…
“Ja precies, maar ik ga jullie enorm missen. En ook het andere jeugdorkest waar ik het vorige week aan verteld heb, die waren net zo stil als jullie toen ik het zei. Tja, het is toch eigenlijk ook belachelijk wat ik doe? Leuke dingen uit het leven schrappen om weer nieuwe uitdagingen aan te gaan. Kennen jullie Kyteman? Dat is eigenlijk ook zo iemand die iets tot grote hoogtes brengt en dan denkt: ‘zo, nu ga ik weer iets nieuws beginnen.’ Maar ja, anders word ik saai, denk ik. Hoewel dit nooit saai wordt, zo’n repetitie. Dat is altijd leuk. Vind ik tenminste: ik geniet daar iedere week weer van.”
Zou je nog een keer terug komen naar Nederland? Om bijvoorbeeld naar een concert van ons te komen kijken?
“Ja, dat wel, dat zeker. Ik blijf natuurlijk gewoon Nederlander. Ik word geen Italiaan. Ik heb dan straks wel een Italiaans kenteken, maar blijf gewoon Nederlander. Ja tuurlijk, ik wil wel weer terugkomen om dingen te bezoeken en dan zoveel mogelijk te combineren.”
Dank je wel, Erik, dat waren onze vragen! We wensen je heel veel geluk en hopen je snel weer te zien bij een van onze concerten of bij jou in Italië 😉
Deel deze pagina op social media
