Na het afscheid van Erik Waerts, onze dirigent van het JO, moesten we snel op zoek naar een vervanger. We zijn erg blij dat Erik ons een aanbeveling kon doen. Deze aanbeveling betrof Thomas Geerts. We zijn blij dat we hem bereid hebben gevonden om in ieder geval tot en met het Tulpenconcert, eind maart 2019, het stokje van Erik over te nemen. In de tussentijd gaat een sollicitatiecommissie op zoek naar nog een aantal andere kandidaten voor deze vacature. Uiteindelijk zullen de orkestleden zelf ook een belangrijke stem hebben bij de beslissing welke kandidaat aangenomen wordt als nieuwe en vaste dirigent van het JO. Op 7 december maakte Thomas zijn debuut voor het JO. Een week later verzorgde hij samen met het orkest al een klein kerstconcertje.
Na afloop van dit concert stellen onze JO-leden Rosan en Jonas hun nieuwe (interim-)dirigent graag aan iedereen voor, door hem te interviewen.
Hoi Thomas, kan je iets over jezelf vertellen?
“Ja, dat kan. Mijn naam is Thomas Geerts. Om maar gelijk te beginnen met de link met het JO: ik heb vroeger trompetles gehad van Erik Waerts. Daarvoor had ik les van hele slechte leraar, maar bij Erik ging het op een gegeven moment hartstikke goed. Erik heeft mij toen gevraagd om bij het JO te komen spelen. Ik heb dat toen lange tijd met heel veel plezier gedaan. Daarna ben ik doorgegaan met de muziek. Ik heb trom-pet, bachelor en masters klassiek, gestudeerd op het conservatorium. Daarnaast heb ik op het conservatorium ook HaFa (HarmonieFanfare) directie gestudeerd. Dus ei-genlijk geen symfonieorkest directie, maar vooral voor blaasorkesten. Voor mij is het daarom nu ook superleuk om ook een strijkorkest of een symfonieorkest te dirigeren. Dat is toch weer iets anders. Een nieuwe uitdaging, dus dat is te gek.”
Hoe was vroeger in het JO en is er veel veranderd?
“Chaos!!”, zegt Thomas lachend. “Nee, het was heel leuk. Het was een stuk groter toen, maar dat gaat altijd met ups en downs. Want voor de zomervakantie waren jul-lie ook heel groot, dus dat is niets om je zorgen over te maken. Dat is iedere keer weer opbouwen.
Destijds deden we heel veel cross-overs, dus we hadden ons symfonieorkest en speelden dan veel met bands samen. Ook klassieke concerten en ook met solisten, zoal bijvoorbeeld met Jan Vayne. Kennen jullie die: pianist met hele lange haren, van die anti-roosshampoo-reclame?”
Oh ja die.
“En nog veel meer solisten. Dat was altijd ontzettend leuk. Destijds zaten er heel veel blazers in. Waarschijnlijk door de contacten die er toen waren. Dat is nu helaas wat minder, maar dat is iets wat we absoluut gaan aanpakken de komende tijd.”
Thomas Geerts Dirigent Jo Symfonieorkest Bloembollenstreek
Wat vond je van dit concert, jouw allereerste concert met het JO?
“Dit soort concerten hebben we vroeger ook gedaan, maar dan ook een ander plek. Zoals bijvoorbeeld bij de Van der Bergh Stichting in Noordwijk, daar hebben we een aantal keer ‘pop meets classics’ gedaan. Dat is zo’n cross-over waarbij je met bands gaat samenspelen. Dat mochten we op hun terrein doen en als soort van vergoeding gaven we voor die stichting dan een concert. Ik geloof dat ze een soort kerk hadden en die zat dan helemaal vol. Dat was echt een groot festijn.
Hartstikke leuk om te doen. Zeker als afwisseling met het ‘normale’ publiek. Het is een welkome onderbreking van de normale concertpraktijk.”
Wat zijn je leukste herinneringen aan het JO?
“Wat me het eerste te binnen schiet is niet zozeer het leukste, maar meer het pijn-lijkste moment. We hadden een keertje een repetitieweekend en toen gingen we voetballen. Erik deed mee en op een gegeven moment, ik weet niet wie het was, lag Erik op de grond. Misschien getackeld? Ja, en wat krijg je dan: hoopje op Erik. Vol-gens mij heeft Erik toen een rib gebroken. Is het een leuke? Het is niet grappig na-tuurlijk, maar tegelijkertijd ook weer wel. Voor Erik alleen wel pijnlijk.”
Zou je liever spelen of liever dirigeren?
“Ik vind het allebei leuk. Als ik alleen zou dirigeren: dan ga het spelen missen. Als ik alleen zou spelen, dan zou ik dirigeren missen. Dus daarom doe ik het allebei. Ik heb een aantal vaste orkesten die ik dirigeer. Daarnaast heb ik een aantal projecten. Ik ben ook steeds meer richting Frankrijk bezig. En ik schrijf ook muziek. Dus niet al-leen arrangeren, zoals het stuk wat we net hebben gespeeld. Maar ik heb nu ook mu-ziek geschreven voor een Franse theaterproductie. In februari ben ik er 1 keertje niet, want dan gaan we in Frankrijk een showcase doen. Dan komen er mensen uit Azië kijken of ze het stuk willen kopen. Dus dan wordt die muziek misschien wel in Azië gespeeld. Tof he? Dus wie weet.”
Wat hoop je ons bij te brengen?
“Ik denk dat nieuwe aanwas het allereerste is wat het orkest nodig heeft. Dus nieuwe leden. Natuurlijk kunnen we in de tussentijd meer muziek maken en dan zou ik gaan voor wat we ook afgelopen vrijdag hebben gedaan: contact tijdens het spelen. Vaak heb je dat zelf niet door, want je bent je natuurlijk druk op je eigen partij aan het concentreren. Nu moet ik zeggen, dat jij Rosan, wel het meeste kijkt van het hele or-kest. Dat is iets wat we wel moeten aanpakken, dat iedereen zich daar bewust van wordt: contact tijdens het muziek maken. Wat dat maakt het veel leuker.”
Wat is je grootste droom?
“Mijn grootste droom? Eigenlijk doe ik dat al, namelijk mijn eigen stukken creëren en die ook spelen en dirigeren. Dat is mijn grootste droom.”
Is er ook iets waar je echt een hekel aan hebt?
Over deze vraag moet Thomas even nadenken. “Tja, dat is denk ik ‘hakken in het zand’. Maar dat gebeurt altijd als je iets nieuws moet doen. Dus heb er dan een hekel aan? Nee, want het hoort er ook bij. In een van de orkesten die ik dirigeer speelt bij-voorbeeld een jongetje slagwerk, maar hij zegt altijd dat hij wil drummen. Als ik hem dan een drumpartij geef, dan zegt hij: ‘ik kan het niet”. Terwijl hij dat best kan, wat ik heb hem dan al horen drummen. Dus een beetje bang ergens voor zijn, ofzo. Om dan te zeggen dat ik er een hekel aan heb, is dan wellicht te heftig om te zeggen. Maar ik vindt het wel jammer om te zien dat iemand zichzelf dan zo tegen houdt. We hebben dat natuurlijk allemaal wel een beetje in ons, ik ook. Ik zal ook soms best mijn hakken in het zand steken, maar dan is de truc, hoe breek je die hakken er weer uit.”
Dank je wel, Thomas, dit waren onze vragen.
“Jullie ook bedankt.”
Deel deze pagina op social media
